از آنجا كه تغيير شكل دائمي روسازي هاي آسفالتي كه به صورت شيار شدگي ظاهر ميشود، يكي از مهم ترين خرابيهاي آسفالت ميباشد، انجام تحقيقات به منظور ارائه راه كارهاي مناسب براي كاهش خرابي هاي ناشي از آن امري مهم به نظر ميرسد. كاربرد سنگدانه‌هاي (حدود ضخامت لايه)، مي‌تواند در كاهش تمايل به شيارشدگي مخلوط‌هاي تحت فشار تاير بالا مفيد باشد و آسفالت combi_layer با توجه به دارا بودن تمام اين خصوصيات، مشكلات مربوط به ناپايداري و شيارشدگي روسازي را بهبود ميبخشد. از آنجا كه تاكنون در اين زمينه در كشور تحقيقات ارزشمندي انجام نشده است، بررسي اين موضوع با مصالحي كه در كشور مورد استفاده قرار مي گيرد لازم به نظر ميرسيد. آسفالت Combi_layer حاضر با توجه به شرايط محيطي ايران و با قير معمولي و بدون فيلر ساخته شده است كه براي افزايش مقاومت سطح به ‌ويژه محل توقف هواپيماها، مسيرهاي تاكسي‌رو، بزرگراهها و مانند آن استفاده ميشود و نسبت به تغيير شكل دائمي مقاوم بوده و خواص مكانيكي آن دردماهاي بالا قابل توجه است. آسفالت متخلخل مركب Combi-layer يك نوع آسفالت با تخلخل بالا حدود 20% است كه اين تخلخل با دوغ آب سيمان پر شده است. اين نوع آسفالت نوعي مخلوط بين بتن سيماني و بتن آسفالتي با خواص مشابه بتن در دماهاي بالا مي‌باشد كه حساسيت مخلوط در برابر تغيير شكل دائمي را در دماهاي بالا كاهش مي‌دهد. آسفالت متخلخل اشباع شده با دوغاب سيمان ماده اي انعطاف پذير، مقاوم و يك رويه مناسب از لحاظ تامين اصطكاك براي روكش جاده ها ميباشد. بدليل خواص قير خالص, حساسيت كمتري نسبت به حرارت در دماهاي بالا از خود نشان ميدهد، اين مخلوط آسفالتي با درصد ريزدانه بسيار كم درصد تخلخل زياد (حداقل20%) با دوغاب سيمان پر شده است. با تهيه مخلوط حاوي قير مناسب ميتوان آن را در مناطق با دماهاي مختلف مورد استفاده قرار داد. آسفالت مركب در مقايسه با بتن آسفالتي متداول حساسيت كمتري نسبت به حرارت دارد. آسفالت combi-layer براي بالا بردن مقاومت سطح روسازي بويژه جاده هاي داراي ترافيك سنگين، مسيرهاي پرتردد تاكسي وي، بزرگراهها و در باند پرواز هواپيما‌ها مورد استفاده قرار مي گيرد. از اين نوع آسفالت براي افزايش اصطكاك سطح روسازي (بويژه در باندهاي پرواز و بزرگراه هاي پرتردد) استفاده مي‌شود. به منظور ارزيابي اين نوع مخلوط نمونه هايي از يك مخلوط آسفالتي متخلخل در درصدهاي متفاوت دوغاب سيمان اشباع شده و مورد آزمايشهاي مارشال، خزش و كشش غير مستقيم (با دستگاه UTM) در دماهاي 10-، صفر و 40 درجه سانتيگراد قرار گرفتند. نتايج حاكي از كاهش مقاومت در اثر افزايش دما در مخلوطهاي مختلف بوده است. نمونه هاي حاوي 32% دوغاب سيمان بعنوان نمونه هاي بهينه، بيشترين مقاومت را نتيجه داده و نتايج نشان داد كه مخلوطهاي اشباع شده در دوغاب سيمان ضمن تامين خصوصيات مخلوطهاي آسفالت متخلخل(نظير مقاومت در مقابل اصطكاك) اشكالات ضعف اين مخلوطها را كه همانا مقاومت پائين آنها در دماي بالا مي باشد را نيز ندارند.